Όπως αναφέρει, με αφορμή το θέμα που αναδεικνύει σήμερα η εφημερίδα μας, για τον μεγάλο αριθμό των νεκρών από ναρκωτικά στο νησί και την εγκληματικότητα, οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον τουρισμό, εργάζονται πολλές ώρες και υπάρχει περίπτωση αυτό να επηρεάζει τις οικογενειακές σχέσεις, τα παιδιά να είναι ψυχολογικά παραμελημένα από τους γονείς και αυτό τα κάνει να καταφεύγουν σε ουσίες ή σε άλλους τρόπους για να καλύψουν τα ψυχολογικά και τα συναισθηματικά τους κενά.

«Το πρόβλημα, δυστυχώς, ξεκινάει από τις ηλικίες 12-13 που μπορεί για αρχή να ξεκινήσουν το κάπνισμα. Βλέπω ότι είναι πολύ αυξημένη η χρήση της κάνναβης σε αυτές τις ηλικίες, δηλαδή, τα παιδιά καπνίζουν χασίς αρχικά και αυτό είναι πολύ διαδεδομένο, δυστυχώς. Δεν είναι πρόβλημα των παιδιών, είναι πρόβλημα της σύγχρονης ζακυνθινής οικογένειας. Συναντάω πολύ συχνά προβλήματα τέτοια στο γραφείο μου, γιατί οι γονείς το καλοκαίρι δουλεύουν πάρα πολλές ώρες και δεν έχουν τον έλεγχο των παιδιών τους. Δεν είναι κοντά στα παιδιά τους, όσο θα έπρεπε. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, ότι οι γονείς αφιερώνονται πάρα πολύ στο επάγγελμα, με αποτέλεσμα για έξι τουλάχιστον μήνες να διακόπτουν την επαφή τους με τα παιδιά και την οικογένεια και κάπου εκεί… το πράγμα ξεφεύγει. Το ζήτημα με τα ναρκωτικά, το αντιμετωπίζουμε μόνο όταν είμαστε πιο κοντά στα παιδιά μας, όταν συζητάμε περισσότερο μαζί τους, όταν τους δίνουμε αγάπη και συναισθηματική φροντίδα. Τα σημερινά παιδιά μου παραπονιούνται, όταν έρχονται στο γραφείο μου, ότι είναι παραμελημένα, ψυχολογικά και συναισθηματικά, και από τους καθηγητές τους στο σχολείο και από την οικογένεια. Είναι σημαντικό να δίνουμε περισσότερο χρόνο, να μιλάμε περισσότερο μαζί τους, να καλύπτουμε τις ανάγκες τους, τις συναισθηματικές και τις ψυχολογικές».