“Η Μαίρη Καρακασίδη, ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια, ερωτηθείσα για το ζήτημα της γονεϊκότητας των ομόφυλων ζευγαριών εξέφρασε τα εξής: “Οι σύγχρονες κοινωνίες τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αλλάξει τις αξίες, τη στάση τους και τις αντιλήψεις τους απέναντι σε πρότυπα και θεμελιώδη χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ανέκαθεν η ανθρώπινη ύπαρξη αυτονόητα στην οικογενειακή ζωή προσδιοριζόταν στη σχέση ενός άνδρα και μιας γυναίκας που με το γάμο τους και την συνένωση τους δημιουργούσαν τον καρπό του έρωτας τους, το παιδί τους. Το μωρό από τη στιγμή της σύλληψης του στην κοιλιά της μητέρας του αρχίζει να τρέφεται σωματικά, συναισθηματικά και ψυχικά από το σώμα της και την ψυχική της κατάσταση ακόμα και από τις σκέψεις της. Αυτό έχει αποδειχθεί σύμφωνα με μελέτες και έρευνες που στοχεύουν στην διερεύνηση της εμβρυϊκής ζωής. Άρα αυτονόητα προκύπτει η αρχή μιας βαθιάς σύνδεσης του μωρού με τη μητέρα του. Αξιοσημείωτο είναι ότι ακόμα και μωρά που κυοφορούνται από παρένθετη μητέρα λαμβάνουν μέρος του dna της και κάποια από τα χαρακτηριστικά της γνωρίσματα ακόμα και αν δεν είναι βιολογικά παιδιά της. Το θέμα που έντονα έχει προκύψει τον τελευταίο καιρό στις σύγχρονες κοινωνίες και έχει διχάσει είναι καίριο και πολυδιάστατο. Σε ερωτήματα όπως κατά πόσο επηρεάζει η ομοφυλοφιλία των γονέων τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού, αν επηρεάζει τη ταυτότητα φύλου του και γενικότερα την κοινωνικότητα του, ακούγονται χιλιάδες απόψεις αντικρουόμενες προς όλες τις κατευθύνσεις. Το φαινόμενο είναι σύγχρονο και σίγουρα δεν υπάρχουν σοβαρές μελέτες ετών να μας απαντούν με σαφήνεια και εμπεριστατωμένα ποια είναι τα αποτελέσματα και ποιες είναι οι απαντήσεις στα σοβαρά αυτά ερωτήματα. Είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε σε αυτό τον προβληματισμό μας, ότι άλλο είναι η αποδοχή και ο σεβασμός μας στην διαφορετικότητα των ανθρώπων να επιλέγουν συντρόφους του ίδιου φύλου και άλλο είναι να λαμβάνουμε βιαστικές και σοβαρές αποφάσεις για τη ζωή και τις τύχες παιδιών που έρχονται στον κόσμο σε εντελώς διαφορετική συνθήκη και πιθανόν αυτό να επηρεάζει τη διαμόρφωση τους στην πορεία της ανάπτυξής τους. Η Κοινωνική Ψυχολογία πιστεύει στην ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει κάπου όπου είναι αποδεκτός και χαίρει συμφωνίας με τους άλλους. Έχει σίγουρα ψυχολογικές δυσκολίες στην ελληνική κοινωνία η συνύπαρξη παιδιών ομόφυλων ζευγαριών με ετερόφυλων και από την άλλη σε περίπτωση ομόφυλων ανδρών ποια είναι η θέση της μητέρας και πως αυτό θα λειτουργήσει στην εξέλιξη και διαμόρφωση μιας υγιούς προσωπικότητας αν λάβουμε και υπόψιν μας ότι πολλή σημασία δίνει η Εξελικτική Ψυχολογία στην ανάπτυξη του ισχυρού δεσμού μητέρας παιδιού, ώστε να έχει αυτοπεποίθηση και συναισθηματική πληρότητα στην ζωή του ως ενήλικας. Όπως και αξία μεγάλη έχει ο ρόλος του πατέρα στην αυτοπεποίθηση και στη διαμόρφωση του παιδιού μέσω του ανδρικού προτύπου. Άρα έχοντας στο μυαλό μας τους προβληματισμούς που τίθενται στα ερωτήματα του σύγχρονου αυτού φαινομένου, θα έλεγα στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε χρειάζεται προσοχή και σύνεση. Η ψυχολογία ενός παιδιού είναι ευαίσθητη καθετί που αποφασίζουμε για τη ζωή του χρειάζεται σεβασμό και αγάπη”.